SenzVirat

Jak przystosować otoczenie i części wspólne budynku mieszkalnego do potrzeb osób niepełnosprawnych?

Aby budynek mieszkalny w budownictwie wielorodzinnym był dostępny dla osób niepełnosprawnych, należy przede wszystkim w miarę możliwości unikać barier architektonicznych. Skorzystają na tym nie tylko niepełnosprawni, ale także np. osoby starsze czy matki z małymi dziećmi.

Kwestie te reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, natomiast szczegóły znajdują się w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. z późn. zm.). Poniżej przedstawiamy niektóre przepisy dotyczące otoczenia budynku oraz części wspólnych.

W otoczeniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego należy wziąć pod uwagę, by miejsca gromadzenia odpadów stałych były dostępne dla osób niepełnosprawnych, podobnie jak place zabaw i miejsca rekreacyjne. Bramy w ogrodzeniu nie mogą się otwierać na zewnątrz działki; powinny też być odpowiednio szerokie, by zapewniać swobodny dostęp osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich.

Należy wygospodarować miejsca postojowe dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne. Muszą one być odpowiednio oznakowane oraz usytuowane w odległości nie mniejszej niż 5 m od okien budynku mieszkalnego. Stanowiska takie muszą też mieć odpowiednią szerokość – co najmniej 3,6 m i długość – co najmniej 5 m (jeśli są położone wzdłuż jezdni – co najmniej 6 m). Konieczna jest możliwość dojazdu na wózku inwalidzkim do drzwi samochodu. Stanowiska postojowe powinny się znajdować na poziomie terenu lub być dostępne z pochylni, a w przypadku parkingów podziemnych – dostępne za pomocą dźwigu lub innego urządzenia podnośnego.

Jeśli chodzi o wejścia do budynku, należy zapewnić utwardzone dojścia o szerokości co najmniej 1,5 m. Co najmniej jedno z nich powinno zapewniać osobom niepełnosprawnym dostęp do całego budynku lub tych części, które są dla nich przeznaczone. Drzwi do budynku oraz pomieszczenia wejściowe (korytarze) również muszą mieć odpowiednią szerokość i kształt. Jeśli zamontowane są drzwi obrotowe lub wahadłowe, obok nich powinny znajdować się także rozwierane i rozsuwane.

Dostęp do poszczególnych kondygnacji budynku musi również być zapewniony za pomocą odpowiednich urządzeń. W budynku wielorodzinnym, w którym nie ma dźwigów osobowych, należy zainstalować inne urządzenie umożliwiające poruszanie się po schodach, np. specjalną platformę. Natomiast budynki, w których różnica między pierwszą i najwyższą kondygnacją nadziemną przekracza 9,5 m, muszą być wyposażone w dźwig, który z kolei musi zapewniać osobom niepełnosprawnym dojazd na wszystkie kondygnacje użytkowe. Jeśli chodzi o samą kabinę dźwigu, wymagane wymiary to co najmniej 1,1 m szerokości i 1,4 m długości, a także tablicę przyzywową na wysokości 0,8-1,2 m. Winda powinna być oznakowana dla potrzeb osób niewidomych oraz odtwarzać informacje głosowe.